TOPOgrafie

Architectuurfotograaf Filip Dujardin werkt al sinds 2007 aan een reeks beelden waarin hij humor en verrassing koppelt aan een milde kritiek op de hedendaagse architectuurpraktijk. Op basis van foto’s van bestaande gebouwen construeert hij via digitale fotomontages fictieve bouwwerken en landschappen.

Voor de steden Guimarães (Portugal) en Deauville (Frankrijk) maakte Dujardin een reeks Ficties die de typische elementen van het lokale stedelijke weefsel opnemen, vervormen en vergroten. Ze tonen wonderlijke maar qua structuur onmogelijke gebouwen die op vernuftige wijze ingebed lijken in het bestaande stedelijke landschap.

Met zijn oeuvre sluit hij aan bij de typisch Belgische traditie van René Magritte en filmmaker Raoul Servais. Net zoals bij hen vloeit in zijn werk het surreële over in de alledaagse werkelijkheid.

Dujardins oeuvre kenmerkt zich door architectuurfoto’s die op het eerste zicht realistisch maar in feite onmogelijk zijn. Zodra je als toeschouwer de ontbrekende, vervormde of onlogische details ontdekt, onthullen ze gaandeweg hun absurditeit.

In TOPOgrafie registreerde Dujardin de typische elementen van het stedelijke en landschappelijke weefsel uit het Pajottenland, abstraheerde ze en vervormde ze tot een nieuw geheel. Zo ontstond een wonderlijk, maar qua structuur onmogelijk landschap, dat op vernuftige wijze lijkt te verwijzen naar het bestaande. Door bepaalde elementen weg te laten en zelf een constructie naar voren te schuiven, kan de fotograaf benadrukken wat hemzelf interesseert en wat hij belangrijk vindt. Dat is in wezen ook wat Bruegel in zijn landschappen doet.

Voor dit landschapspanorama heeft Dujardin herkenbare beelden uit de onmiddellijke omgeving geabstraheerd. De ongerijmdheid zit hem trouwens al in het omliggende landschap zelf. Dujardin geeft je als kijker de kans om met je verbeelding de vermenging van randstedelijkheid en cultuurlandschap zelf te (re)construeren.