Kuh

Lois Weinberger ziet zichzelf als een veldwerker en onderzoekt sinds de jaren 1970 het spanningsveld tussen natuur en cultuur. Hierbij vormt de studie van onkruid via notities, tekeningen, foto’s, objecten, theoretische reflecties, film en interventies in de publieke ruimte een rode draad.

Zijn zeer poëtische oeuvre situeert zich op het snijvlak van politiek, ecologie en kunst en richt zich vaak op ‘non-plaatsen’ in de stad. Zo vestigde hij voor Documenta X (Kassel, 1997) de aandacht op de wereldwijde vluchtelingenproblematiek door Zuid-Europese planten naar een verlaten treinspoor te ‘onthemen’. In 2009 vertegenwoordigde hij Oostenrijk op de Biënnale van Venetië.

KUH van Lois Weinberger werd oorspronkelijk bedacht voor het verkeersknooppunt dat in de jaren 2000 de Kennedy-rotonde met het De-Bolle-kruispunt in Oostende zou verbinden. Weinberger ontwierp KUH met het opzet om de met geluidswanden omzoomde viervaksbaan – die voor hem als een racetrack overkwam – met een contrastrijke ingreep te accentueren. De realistisch geboetseerde koe zou hij op een stuk grasland tussen twee rijstroken plaatsen als herkenningspunt om zo het surrealistische karakter van de plek te benadrukken. Het werk kwam er echter nooit terecht.

Nu krijgt KUH niet alleen een nieuwe bestemming, maar evolueert ook de betekenis ervan. Weinberger inspireerde zich voor KUH op een West-Vlaams rood runderras dat vroeger het polderlandschap kenmerkte. In Oostende wou hij hiermee de aandacht vestigen op het verdwijnen van bepaalde rassen ten voordele van de op massaconsumptie gekweekte soorten. In het parcours in Dilbeek staat deze bruine koe aan de rand van een kleine verkaveling met zicht op een wei vol zwart-wit gevlekte koeien. Deze koe is een ‘vreemde eend in de bijt’ en staat bovendien niet in een wei, maar in de bebouwde kom. Hierdoor krijgt ze opnieuw iets surrealistisch.

Tegelijk verwijst Weinberger naar werk waarin hij met het verplaatsen van planten de aandacht vestigt op de wereldwijde migratieproblematiek. Een landschap is meer dan wat je op het eerste zicht als vanzelfsprekend ervaart. Zo sluit Weinberger aan bij de subtiele kritische blik die Bruegel vaak in zijn schilderijen verwerkt.